Είναι πρωί. Περπατώ ανέμελη νιώθοντας την φρεσκάδα της αυγής να πλημμυρίζει σε όλο μου το σώμα.

Σηκώνω το βλέμμα και ξαφνικά αντικρίζω την θάλασσα με τον ουρανό να έχουν ενωθεί και τα λευκά σύννεφα να καθρεφτίζουν πάνω στην ήρεμη θάλασσα.

Η βαθιά ανάσα με ανακουφίζει και το άφημα των σκέψεων επιβεβαιώνουν πως “ΖΩ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ”.

Η ηρεμία κατακλύζει όλο το γύρω μου εκτός από τα λευκά σύννεφα που κινούνται σιγά – σιγά στο μπλε ουρανό δημιουργώντας τις καινούριες εικόνες.

Νιώθω  ελεύθερη, το σώμα έχει αφεθεί, η εικόνα με γεμίζει συναισθήματα που δίνουν ελπίδα να συνεχίσω να ζω τις αλλαγές και το όνειρο μου.

Με αγάπη Αντωνία